Hastane Yolları

 

Hastane Yolları

Ertesi gün Melis Hanım

ve Ahmet Bey, Can’ı birlikte büyük hastaneye götürdü. Doktorlar Can için hemen

yatış işlemlerini başlattı. Gerekli tetkikler yapıldıktan sonra,  Can’ın

tedavisi için Ankara’ya gitmesinin daha uygun olacağına karar verildi. Bebeğin

sevki, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastanesi’ne  yapıldı. 

Yaşadıkları küçük

kasabadan ertesi gün ayrılıp Ankara’ya doğru yola çıktılar. Ahmet Bey zor da

olsa işinden izin almıştı. Can, annesinin kucağında uzun kirpikleriyle mışıl

mışıl uyuyordu. Melis Hanım Can’ın durumuyla ilgili yakınlarına haber verdi.

Duyan duymayana söyledi, kadıncağız her seferinde olanları yeniden anlattı. Eş

dost kadını teselli etti etmesine ama... “Ateş,” diye düşündü Melis Hanım,

“Ateş düştüğü yeri yakar.” 

Mamak’taki hastaneye 

bebeği yatırdılar. Kendileri de derme çatma bir otele yerleşti. Tedavinin uzun

süreceğini öğrendiler. Ahmet Bey geri dönmek zorunda kaldı. Can’ın tedavisi

için Melis Hanım tüm sorumluluğu üstlenerek mücadeleye başladı. 

Nihayet gerekli

tetkikler yapıldıktan sonra ilaç tedavisine başlandı. İki hafta süren tedavinin

sonunda bebeğin saçları döküldü. Melis Hanım’ın içi parçalanıyor ama kendini

bırakmaması gerektiğini biliyordu.

Sancılı süreç

tamamlanmış, iki haftanın sonunda bebek taburcu olabilmişti. Bebek sıkıntı

çekse de hiçbir şeyin farkında değildi. Sık sık gülücükler saçıyor, annesinin

sesini duyunca kahkaha atıyordu.

Melis Hanım, Can’ın

beslenmesine çok dikkat ediyordu. Onun zayıf düşen bedenini güçlü tutmak için

bol mineral ve potasyum içeren gıdalar temin etti. Bebek zaman zaman iştahsız

kalıyordu. Bu arada tetkikler için çok fazla kan alınmıştı. Vücudu kansız kalmıştı.

Doktorlar demir ilacı yazdı. Melis Hanım, Can’a ilaçları içirince yeni çıkan

dişleri çürümeye başladı. Ancak yaşı itibarıyla diş tedavisi hemen başlayamadı.

Doktorlar Bey, Melis Hanım’a “Endişelenme, süt dişleri zaten

düşecek,”  demişti. Ancak kadın, Can’ın acı çekmesine dayanamıyordu. 

Kemoterapiden iki üç

hafta sonra bebeğin dökülen saçları, kirpikleri yeniden çıkmaya başladı. Her

geçen gün kaşları da belirginleşiyordu. Bir ayın sonunda Can, normale döndü. Üç

dört ay aralıklarla kontroller yapıldı. 

Süreç, Melis Hanım’ı

üzüyordu. Ama o güçlü olmak zorundaydı. Melis Hanım hastaneye gittiğinde hasta

yakınlarının çaresiz konuşmalarına tanık oluyordu. Bu konuşmalar ilk zamanlarda

onu çok sarstı. Zamanla karamsar konuşmalara kulak vermemeyi öğrendi. Olumsuz

düşünmek istemediği için kimseyle konuşmamaya karar verdi. O, boncuk

gözlüsüsünün iyileşeceğine inanmak istiyordu. Tedavinin ilk küründen sonra

yaşadıkları kasabaya geri döndüler. 

 16.04.2025

Mesime Elif Ünalmış