DUYULAR SERİSİ 1. BÖLÜM Gözlerimizle Algıladığımız Dünya

 

DUYULAR SERİSİ 1. BÖLÜM 

Gözlerimizle Algıladığımız Dünya

Zeynep sabah erkenden uyanır ve pencerenin yanında oturur. Günün ilk ışıkları yüzüne dokunur gibi hissedilir, ama o ışığın neye benzediğini hayal edemez. Gözleri görmediği için bazen karanlığın içinde kaybolmuş gibi hissederdi. Ancak bu karanlıkta duyuları onun için bir rehberdi; dokunarak, duyarak ve koklayarak dünyayı hissederdi. Hayali ise bir gün görebilmekti. 

Zeynep: "Anne, renkleri görmek istiyorum. Dünyayı senin gibi görmeyi... Kitaplardan bahsetmiştin, içindeki resimleri görebilmek istiyorum. Ameliyat olabilir miyim?"

Ailesi Zeynep'in bu isteğini ciddiye alır ve doktorlara danışmaya başlar. Tıptaki ilerlemeler umut vericidir. Zeynep, ameliyatla gözlerini açabileceği fikrine kapılır. Ailesi umutlanmıştır; yıllar boyu süren sessizlik, şimdi bir umut ışığıyla doludur. Ama Zeynep’in bu yolculuğunda ona her zaman destek olan kişi, en yakın arkadaşı Asya’dır.

Asya: "Zeynep, senin renkleri ne kadar merak ettiğini biliyorum. Ama şunu unutma; sen gözlerin olmadan bile dünyayı en canlı şekilde hissedebiliyorsun. Senin hayal gücün ve kalbin benim gözlerimden daha çok şeyi görebiliyor."

Zeynep, bir gün Asya'ya dönüp şöyle dedi: "Ama gözlerimle görmediğim için bazı şeyleri eksik hissediyorum, Asya. Mesela kırmızı nasıl bir şey? Güzel mi? Yoksa korkutucu mu?"

Asya oturdu ve Zeynep'e bilimsel bir açıklama sundu:  

Asya: "Kırmızı, ışığın en uzun dalga boyuyla beynimize ulaşıyor. Ama biliyor musun? Renkler sadece görsel bir şey değil; aynı zamanda duygusal bir mesaj taşırlar. Kırmızı enerji ve tutkuyu simgeler. Tıpkı sevdiğin bir şarkının seni heyecanlandırması gibi."

Bu konuşmalar arasında Asya, bir kutu malzeme getirdi. İçinde kabartmalı kağıtlar ve özel çizim kalemleri vardı.

Asya: "Zeynep, renkleri göremiyorsan bile çizim yapabilir, onları hissedebilirsin. Bu kağıtlar dokunarak keşfetmen için özel. Çiçekler çizebilirsin, hayalini kurduğun bir dünyayı şekillendirebilirsin."

Zeynep denemeye başladı. Çizimler sırasında Asya ona rehberlik etti; çiçeğin yapraklarını, güneşin yuvarlak sıcaklığını tarif etti. Zeynep’in parmakları hareket ederken hayal gücü de ona eşlik ediyordu. Çizim bitince parmaklarıyla kağıda dokundu.

Zeynep: "Gerçekten yaptım mı? Evet, bu bir çiçek gibi hissettiriyor!"

Bu mutlulukla zaman geçti ve ameliyat günü geldi. Zeynep önce çok heyecanlıydı. Ancak ameliyattan hemen önce doktorlara kararından vazgeçtiğini söyledi. :"Görebilmek büyük bir hayalimdi, ama korkuyorum. Görmediğim bu dünyada kendimi güvende hissediyorum. Kötülükleri bilmeden ışığa koşabilmek daha güzel. Belki benim dünyam, karanlık içinde kendime ışık bulmam."

Asya, Zeynep’in kararını saygıyla karşıladı. Onun derin içgörüsü Asya'yı etkiledi; Zeynep'in duyularıyla dünyayı ne kadar güçlü hissettiğini fark etti. Asya ise kendi gözleri açık olduğu halde bazı duyularını bu kadar yoğun kullanmadığını anladı :"Zeynep, senin içsel dünyan bana bir şey öğretiyor: Gerçek bir dünya görmek için önce iç dünyamı keşfetmem gerekiyor. Senin hissettiğin derinlik, benim gözlerimle gördüğümden çok daha büyük."

29.04.2025

Mesime Elif Ünalmış 

"Dünyayı görmek için gözlerden fazlasına ihtiyacımız var; kalbimiz, zihnimiz ve hayal gücümüzle asıl güzellikleri keşfederiz."

Soru ve Cevaplar:  

1. Zeynep neden ameliyat olmaktan vazgeçti?  

   Cevap: Kötü şeyler görmekten ve yarattığı güvenli dünyaya kötülüğün sızmasından korktuğu için ameliyat olmaktan vazgeçti.  

2. Asya, Zeynep'e renkleri nasıl anlatıyor?  

   Cevap: Asya, renkleri bilimsel ve duygusal açıklamalarla anlatıyor; kırmızının enerji ve sıcaklık, mavinin ise sakinlik ve huzur verdiğini ifade ediyor.  

3. Zeynep nasıl resim yapmayı öğreniyor?  

   Cevap: Kabartmalı kağıtlar ve özel çizim kalemleri kullanarak, Asya’nın tarifleriyle dokunarak hayalini çiziyor.  

4. Asya, Zeynep’in kararına nasıl tepki veriyor?  

   Cevap: Asya, Zeynep’in kararına saygı duyuyor ve onun derin içgörüsünden etkileniyor.  

5. Zeynep’in karanlık içinde ışık bulma fikri ne anlatıyor?  

   Cevap: Zeynep, dünyanın güzelliklerini duyularıyla keşfederken karanlık içinde kendi ışığını bulmanın daha anlamlı olduğunu düşünüyor.