Ana içeriğe atla

Altıncı His: Sezgiler ve İçsel Rehberlik

 


Altıncı His: Sezgiler ve İçsel Rehberlik 


Zeynep, gözleri görmese de sezgilerinin ona bir yol gösterdiğini fark ediyordu. Bir şeyler hissettiğinde bunun kaynağını açıklayamazdı ama içindeki bu güçlü duygu bazen olacakları bile önceden sezmesine neden oluyordu. İnsanların ruh hallerini, ortamın enerjisini ve bazen kimsenin fark edemediği küçük detayları hissediyordu.  


Annesi ise başka bir yönüyle benzer bir yeteneğe sahipti. Komşularına fal bakar, onların hayatlarıyla ilgili doğru tahminlerde bulunurdu. İnsanlar ona içlerini açıyor, o ise duyduğu kelimelerin ötesinde bir şeyler hissederek doğru çıkarımlarda bulunuyordu.  


Bir gün Asya, Zeynep’i ziyarete geldiğinde annesi mutfakta kahve yapıyordu. İçeriye yayılan kahve kokusu Zeynep’in çocukluk anılarını canlandırdı.  


Zeynep: "Annem kahve yapıyor... Küçükken kahve piştiğinde, komşular toplanırdı. Annem kahve falı bakarken ortamda bir sessizlik olurdu. Sanki herkes kendi iç yolculuğuna çıkıyordu."  


Asya gülümseyerek mutfağa göz attı. 


Asya: "Biliyor musun, Zeynep? Sezgiler aslında beynimizin bilinçaltı işlemlerinin bir sonucu. Yani insanlar farkında olmadan bazı şeyleri hissedebilir. Bilimsel olarak, beynimiz geçmiş deneyimlerimizi ve gözlemlerimizi hızla birleştirerek bize anlık içgörüler sunar. O yüzden bazen içimizde bir his oluşur, biz fark etmeden bilinçaltımız bize rehberlik eder."  


Zeynep düşündü. Annesi gerçekten doğru çıkarımlarda bulunuyordu ama bunu nasıl yaptığını bilmiyordu. Belki de sezgiler, gözle görülemeyen ama kalpten hissedilen bir şeydi.  


O sırada annesi yanlarına geldi ve Zeynep’in saçlarını okşadı.  


Annesi: "Zeynep, sen de bazen insanları öyle güzel anlıyorsun ki... Hislerin çok güçlü. Gözlerin görmese de, kalbinle birçok şeyi seziyorsun."  


Zeynep annesine dönerek gülümsedi.  

Zeynep: "Belki senin gibi oluyorum, anne. Ama ben fincanları okumuyorum, sadece insanların içini hissediyorum."  


Asya kahkaha attı.  


Asya: "Belki senin falın farklıdır, Zeynep. Fincanı değil, ruhları okuyorsun!"  


O gün, sezgiler üzerine uzun uzun sohbet ettiler. Asya bilimsel yönlerini anlatırken, Zeynep sezgilerin nasıl içsel bir rehber olduğunu ifade etti. Annesi ise ikisini dinleyerek gülümsedi; çünkü biliyordu ki bazen gözler değil, kalp en güçlü rehberdi.  

06.05.2025

Mesime Elif Ünalmış 

Sezgiler, gözlerin göremediğini kalbe fısıldar." 


Soru ve Cevaplar:


1. Sezgiler nasıl oluşur?

   Cevap: Sezgiler, beynin bilinçaltında gerçekleşen hızlı işlemler sonucu oluşur ve insanlar farkında olmadan doğru kararlar alabilir.  


2. Zeynep sezgilerini nasıl hissediyor? 

   Cevap: Görmediği için çevresindeki dünyayı daha fazla duyularıyla anlamlandırıyor, bu yüzden sezgileri güçlü şekilde gelişiyor.  


3. Asya sezgileri bilimsel olarak nasıl açıklıyor?

   Cevap: Beynin geçmiş deneyimleri ve gözlemleri hızlıca birleştirerek bilinçaltımızın bize rehberlik ettiğini anlatıyor.  


4. Zeynep’in annesi sezgileri nasıl kullanıyor? 

   Cevap: Komşularına fal bakarak, onların ruh hallerini ve olası geleceklerini hissediyor.  


5. Sezgilerin insanlar için önemi nedir?

   Cevap: Sezgiler, bazen gözlerin göremediğini fark ettirir ve doğru yolu bulmamıza yardımcı olur.  


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

YARDIMLAŞMA

               YARDIMLAŞMA ⭐ Tayfun, diğer arkadaşlarıyla teneffüse çıkmış, okul bahçesinde oynuyordu. Etrafında durmaksızın koşturan çocuklara bakıyordu. Tayfun, sakin bir çocuk olduğundan genelde bir köşede oturup arkadaşlarını izliyordu. Tayfun, peşinde koşturan sınıf arkadaşının düştüğünü görünce yerinden fırlayarak yardıma koştu. Gökhan fena düşmüştü ve acı içinde kıvranıyordu. Hemen ardından nöbetçi öğretmen yetişti ve Gökhan'ın yardımına koştu. Öğretmen ambulansı çağırarak Gökhan'ın hastaneye gitmesini sağladı. Ambulansın gelmesini beklerken, komşulardan biri olan Tayfun'un annesi, Gökhan'a ve öğretmenlere yardımcı olmak için geldi. Tayfun, arkadaşı için çok üzülmüştü. O günden sonra, müdür bey çocukların kolektif oyunlar oynamaları için belli kurallar çerçevesinde güzel oyunlar oynamalarını teşvik edecek konuşmalar yaptı. Koşturmadan da güzel oyunlar oynayabileceklerini hatırlattı. Bu olay, Tayfun'un arkadaşlarına daha çok yardım etmeye ba...

KAVRAMSAL ÖYKÜLER

🌼  Sevgi🌼 Dilek, henüz 1. sınıfa gidiyordu. Sapsarı saçları ve mavi gözleriyle çok sevimliydi. Dilek, okulun açılmasıyla yeni arkadaşlar edinmiş ve okuluna iyice alışmaya başlamıştı. Yeni şeyler öğrenmek onu heyecanlandırıyordu. Okulu çok seviyordu ve arkadaşlarını da çok değerli buluyordu. Ancak en çok arkadaşı Semra'yı seviyordu. Semra'nın babası öğretmen olduğu için başka bir okula tayin olmuştu ve Semra'dan ayrılmak zorunda kaldı. Dilek bu duruma çok üzülmüştü. Ancak annesi durumu kabul etmesi için Dilek'i karşısına alarak durumu izah etti. Annesi, Dilek'in dilediği zaman Semra'yı arayabileceğini söyledi. Dilek bunun üzerine çok sevindi. O günden sonra bütün dikkatini okula vererek yeni şeyler öğrenmeye devam etti. Aradan geçen zaman içinde arkadaşlarını aramayı da ihmal etmedi. Dilek, yeni arkadaşlar edinmeye ve sınıfında daha aktif olmaya devam etti. Semra'yla da sık sık telefonla konuşarak bağlarını koparmadı. Okulda öğrendiği yeni bilgileri ve ya...

Hatay Depreminin İkinci Yıldönümü: Yıkımın ve Umudun İzleri

  Hatay'da depremin üzerinden iki yıl geçti. Ancak, bu doğal afetin açtığı yaralar hala sarılmayı bekliyor. Depremzedeler, yaşadıkları acıları ve çaresizlikleri unutamıyor. Onların hikayeleri, bizlere dayanışmanın ve insanlığın önemini hatırlatıyor. Depremde evlerini, sevdiklerini kaybeden insanlar, yeni bir hayat kurma çabası içinde. Bu zorlu süreçte, birbirlerine destek olarak ayakta kalmaya çalışıyorlar. Her şeye rağmen umutlarını yitirmeyen depremzedeler, yarınlara daha güçlü bakma arzusu taşıyor. Depremin getirdiği yıkımın ardından, hayatlarını yeniden inşa etmeye çalışan bu insanların sesine kulak vermek ve onların yaşadığı zorlukları anlamak, hepimiz için bir sorumluluk. Bir daha bu acıların yaşanmaması için, toplum olarak bilinçli ve duyarlı olmalıyız. Bu yıldönümünde, depremzedelerin acılarını ve çaresizliklerini unutmamak için bir kez daha hatırlatmak istiyoruz: Yaşananlardan ders çıkararak, gelecekte daha sağlam adımlar atmalıyız. Bu süreçte en önemli şey, dayanışma v...