ÜÇÜNCÜ BÖLÜM: KENDİNİ BULMAK
Akşam kamp ateşinin etrafında toplanan çocukların yüzlerinde yorgunluk vardı, ama bu yorgunluk öğrenmenin ve keşfetmenin verdiği tatlı bir huzurdu. Gün boyunca karşılaştıkları zorlukları birlikte aşmışlardı sadece teknik değil, duygusal engeller de vardı.
Sinem Hanım ateşin çıtırtıları arasında çocuklara dönerek sordu:
"Bugün çok şey yaşadık. Şimdi kendinize bir soruyu sormanızı istiyorum: Bugün ne öğrendiniz?"
Sofia, ateşin ışığında ellerini dizlerine koyarak derin bir nefes aldı. "Eskiden her şeyi kendim yapmaya çalışırdım," dedi. "Ama bugün, bir sorunu çözmek için başkalarının fikirlerine de ihtiyacım olduğunu fark ettim. Birlikte düşününce daha güçlü oluyoruz."
Yanında oturan Emil başını salladı. "Evet, ben de sürekli hızla ilerlemek istiyorum. Ama bazen yavaşlamak ve detaylara bakmak gerekiyor. Bugün bunu öğrendim."
Li, defterini kapatarak gülümsedi. "Bugün ilk kez gerçekten kendimi duyurdum. Hep sessiz kaldım, çünkü başkalarının daha iyi bildiğini düşündüm. Ama fikrimi söylediğimde herkes dinledi. Bu benim için önemliydi."
Katana, gözlerini gökyüzüne kaldırarak düşündü. "Biz farklıyız… ve bu çok güzel bir şey. Bugün herkesin çalışma stilinin değişik olduğunu gördüm. Ama o farklılıklar bizi tamamlıyor."
Mahir’in sesi sakindi, ama söyledikleri herkesi etkiledi: "Sorunları çözmek için birbirimizi değiştirmemize gerek yok. Sadece birbirimizi anlamalıyız. Bugün bunu öğrendik."
Sinem Hanım çocukların yüzlerine tek tek baktı. Her biri bugün sadece bilim veya teknik konular öğrenmemişti kendilerini, birbirlerini ve ekip olmanın gerçek anlamını kavramışlardı.
Gözlerini çocuklardan kaçırmadan konuşmaya devam etti:
"Hayatta bazen karanlık anlar yaşarız. Anlamadığımız şeyler, çözemediğimiz sorunlar, bizi zorlayan anlar olur. Ama unutmayın, her karanlık ışığa gebedir. Bugün siz birbirinizi buldunuz. Başta zorlandınız, çekindiniz, hatta bazen yanlış anlaştınız. Ama sonunda hepinizin içindeki ışık parladı. Ve bu ışık, birlikte olduğunuzda daha da güçlü."
O gece çocuklar sessizce yıldızlara baktılar. Kamp ateşinin yanında, birbirleriyle kurdukları bağın sıcaklığını hissederek uykuya daldılar.
Yeni bir gün, yeni keşifler onları bekliyordu.
"Bazı yollar kar."
29.05.2025
Mesime Elif Ünalmış
Yorumlar
Yorum Gönder
Merhaba sevgili okuyucular, paylaştığım hikayeler ve yazılar hakkındaki düşüncelerinizi çok merak ediyorum! Yorumlarınız benim için çok değerli. Lütfen görüşlerinizi ve önerilerinizi paylaşmaktan çekinmeyin. Hep birlikte daha güzel bir topluluk oluşturalım! ✍️