DÜNYA ÇOCUKLARI KAMPTA

 

DÜNYA ÇOCUKLARI KAMPTA 

Hafif bir rüzgâr esiyordu. Çocuklar, kamp alanına adım

attıklarında birbirlerine kısa bakışlar attı, kimisi meraklı, kimisi biraz

çekingen. Dünyanın dört bir yanından gelen bu çocuklar, bir arada nasıl

yaşayacaklarını henüz bilmiyorlardı. Ama burada olmalarının bir sebebi vardı:

öğrenmek, keşfetmek ve birbirlerini anlamak. 

Ben Sinem. Bu kampın rehberi ve çocukların gelişimlerine

tanıklık eden kişiyim. Buraya geldiklerinde ilk gözlemlediğim şey, her birinin  çok farklı bir kültürden geldiği, ama aynı

merakı taşıdığıydı. Bilimi, doğayı, birbirlerini anlama arzusunu.  

Brezilyalı  Sofia,

elinde küçük bir not defteriyle etrafına bakarken, Çinli  Li yanına yaklaşarak selam verdi. Ama işler

hemen kusursuz gitmedi. Katana, kendi geleneksel selamlaşmasını yapmak istedi,

ancak karşısındaki çocuk ne yapacağını bilemedi. Almanya’dan gelen Emil, sadece

kısa bir baş selamıyla konuşmayı reddetti. Küçük bir sessizlik oldu.  

Tam bu anda durup onlara şunu söyledim:  

_"Burada hepimiz farklıyız. Ama önemli olan,

birbirimize nasıl yaklaşacağımızı öğrenmek. Kültürlerimizi tanımak, birbirimize

uyum sağlamak için buradayız."_  

Sofia gülümsedi. Katana hafifçe başını salladı. Li, not

defterine bir şeyler karaladı. Emil, dudaklarını hafifçe ısırarak düşündü. İlk

günün en büyük zorluğu buydu: kendini ifade etmek ve karşıdakini anlamak.  

Akşam olduğunda çocuklar kamp alanına iyice alışmaya

başladı. Yemek sırasında her biri kendi ülkelerinden gelen geleneksel yemekleri

paylaşmaya başladı. Hindistanlı Ravi, baharatlı bir atıştırmalık getirdi.

Fransız Camille, kampın küçük fırınında ekmek pişirme teklifinde bulundu. Türk

çocuklar, çay demleyerek herkese ikram etti. Küçük anlar, büyük değişiklikler

yaratıyordu.  

Kültürleri karıştı. Ancak bu karışım büyük bir uyum

yaratıyordu.  

Ertesi sabah, bilimle ilgili ilk büyük adımlar atıldı.

Çocuklar, kampın ekolojik teknoloji alanına götürüldü. Burada, akıllı tarım

sistemleri, geri dönüşüm modülleri, doğa dostu enerji kaynakları vardı.

Çocuklar hayranlıkla izledi. Sudan’dan gelen Yasmin, toprak örneklerini

incelerken şunu söyledi:  

_"Şehirlerde insanlar toprağın nasıl sağlıklı

tutulacağını bilmiyorlar. Biz burada yeni şeyler öğrenebiliriz." 

Japon  Haruto, hemen

bir fikir sundu:  

_"Toprak analiz sensörü yapabiliriz! Hangi bitkiler

daha iyi gelişiyor, onları belirleyebiliriz."  

O an fark ettim: Bilim, kültürel farkları aşan bir dil.

Çocuklar, birbirlerini yeni bakış açılarıyla görmeye başlıyorlardı.  

Ama elbette her şey o kadar kolay olmayacaktı. Gün

ilerledikçe ilk büyük çatışma yaşandı. Çocuklar, kendi projelerini geliştirmeye

başladıklarında çalışma tarzlarının  birbirinden çok farklı olduğunu fark ettiler.

Amerikalı öğrenciler, hızlı sonuç almak istiyordu. Fransız çocuklar, önce

detaylı plan yapmadan işe koyulmamaya kararlıydı. Türk çocuklar, herkesin

fikrini dinleyerek bir orta yol bulmaya çalıştı.  

Hava bir an için gerildi. Çocuklar sessizce birbirine baktı.

Tam o sırada kampın en sessiz çocuğu Mahir, çok önemli bir şey söyledi:  

_"Birbirimizi değiştirmeye çalışmayalım. Sadece,

birbirimizin güçlü yönlerini anlamaya çalışalım."

O an, çocuklar birbirlerine gerçekten baktılar. Bu kampın

amacı sadece öğrenmek değil, birbirini anlamaktı.  

Günler geçtikçe ekip çalışması gelişti. İlk büyük bilim

projeleri ortaya çıkmaya başladı. Çocuklar, doğayı koruyan yapay zekâ destekli

sistemler geliştirdiler. Hava kirliliğini takip eden sensörler, su tasarrufu

sağlayan otomatik sulama sistemleri, organik atıkları geri dönüştüren

modüller…  

İkinci haftanın sonunda, çocuklar birbirlerine baktı. İlk

gün yaşanan kültürel uyumsuzluk, artık derin bir dostluğa dönüşmüştü.  

Ben, onların gözlerinde yeni bir parıltı gördüm. Artık bu

kamp sadece bir kamp değil, geleceği birlikte şekillendirecekleri bir

yerdi.  

Ve çocuklar kamp alanından  ayrılmadan önce herkes aynı cümleyi

söylüyordu:  

_"Biz birlikte dünyayı değiştirebiliriz.”

Bir hafta içinde, çocukların birbirlerine nasıl alıştığını,

bilimle nasıl bağ kurduklarını ve kültürlerin nasıl bir uyum içinde

birleşebileceğine şahit oldum.     

27.05.2025

Mesime Elif Ünalmış 

NOT:

Bir sonraki bölümde ekip ruhu daha da gelişecek, çocuklar

ilk büyük bilim projelerini birlikte inşa etmeye başlayacak. Strateji

kuracaklar, zorluklarla yüzleşecekler ve ekip olmaya dair gerçek anlamı

keşfedecekler.  Lütfen! 10 bölümden

oluşan bu seriyi kaçırmayın. Okullarla paylaşın. Bu blogger sayfam tamamen eğitim

odaklı içerikler. Kitap alamayan çocuklar faydalansın istiyorum. Teşekkür

ederim.

Her gün

bir bölüm paylaşmaya gayret edeceğim.