Ana içeriğe atla

Çukura Düşen Benekli

Mesime (Elif ) Ünalmış

 


Çukura Düşen Benekli


Sultan, duygusal bir çocuktu ve hayvanları çok severdi. Her 

fırsatta onlarla konuşur, onları beslemek için elinden geleni yapardı. Bir gün  Sultan, kardeşi Sema ile birlikte inekleri beslemek için meraya götürdü. 

Komşuları Mehmet Amca, tarlasında su olduğunu fark etmiş ve oldukça büyük çukurlar açarak suyu bulmayı umarak tarlasında çalışmalara başlamıştı. 

Sultan, şarkılar ve türküler eşliğinde ineklerin beslenmesi için ellerinden geleni yapıyordu. En sevdiği inek ise Benekli'ydi. Benekli, lezzetli yiyeceklerin  peşinde giderken yanlışlıkla Mehmet Amca'nın tarlasına girmişti.



Sultan, Benekli'nin olmadığını fark edince paniğe kapıldı ve etrafına bakındı, ancak Benekli ortalıkta görünmüyordu. Kardeşine  seslendi. Diğer inekleri bir araya toplayarak 

kardeşine teslim etti. Sultan, panik içinde Benekli'yi aramaya koyuldu. 

Her yere baktı, ancak  benekliyi bulamadı. Mehmet Amca'nın tarlasına baktı, yine bir şey göremedi. Nefes nefese kalmış bir şekilde "Benekli, Benekli!" diye  bağırarak onu bulmaya çalışıyordu. Sultan, telaş içinde ağlamaya başladı. 

Tam dönerken Benekli'nin sesi duyuldu. Sultan, sesin geldiği yöne baktı. Ses çok yakından geliyordu ve Benekli acı acı inliyordu.

 Sultan, Mehmet Amca'nın açmış 

olduğu çukurları tek tek kontrol etti. En son baktığı çukurda, Benekli'nin 

sıkışmış olduğunu görünce korkuyla çığlık çığlığa bağırmaya başladı. Tek başına

yapabileceği bir şey yoktu.



Kardeşi Sema'ya seslenerek hemen köye dönüp anne ve 

babasından yardım isteyeceğini söyledi. Sema, tek başına kalmaktan korktuğunu  söylese de Sultan başka çare olmadığını belirterek yardım istemek için eve döndü. Annesi, Sultan'ı ağlayarak görünce panikledi ve neler olduğunu sordu.

Sultan, derin bir nefes alarak olanları anlattı. Annesi, komşulardan yardım

istedi. Köylüler adeta seferber oldular, gerekli halatları ve kazma kürekleri  alarak Benekli'yi çukurdan çıkarmak için kolları sıvadılar. Çukuru biraz daha genişleterek Benekli'yi sıkıştığı yerden halatlarla bağlayarak uzun uğraşlar  sonucu çıkarmayı başardılar.



 Benekli'nin sol bacağı kırılmış, burnundan ve boynundan 

kanlar akıyordu. Sultan daha fazla etkilenmesin diye onu oradan

uzaklaştırdılar. Benekli'ye gerekli tedaviyi sağlamak için baytara götürdüler.

Baytar, bir süre sonra eski sağlığına kavuşacağını söyleyince, en başta Sultan  olmak üzere herkes rahatladı. Sultan, bundan sonra daha dikkatli olacağına söz verdi.

07.06.2025

Mesime Elif Ünalmış 

 

Labels:

Yorumlar

Yorum Gönder

Merhaba sevgili okuyucular, paylaştığım hikayeler ve yazılar hakkındaki düşüncelerinizi çok merak ediyorum! Yorumlarınız benim için çok değerli. Lütfen görüşlerinizi ve önerilerinizi paylaşmaktan çekinmeyin. Hep birlikte daha güzel bir topluluk oluşturalım! ✍️

Bu blogdaki popüler yayınlar

YARDIMLAŞMA

Mesime (Elif ) Ünalmış
               YARDIMLAŞMA ⭐ Tayfun, diğer arkadaşlarıyla teneffüse çıkmış, okul bahçesinde oynuyordu. Etrafında durmaksızın koşturan çocuklara bakıyordu. Tayfun, sakin bir çocuk olduğundan genelde bir köşede oturup arkadaşlarını izliyordu. Tayfun, peşinde koşturan sınıf arkadaşının düştüğünü görünce yerinden fırlayarak yardıma koştu. Gökhan fena düşmüştü ve acı içinde kıvranıyordu. Hemen ardından nöbetçi öğretmen yetişti ve Gökhan'ın yardımına koştu. Öğretmen ambulansı çağırarak Gökhan'ın hastaneye gitmesini sağladı. Ambulansın gelmesini beklerken, komşulardan biri olan Tayfun'un annesi, Gökhan'a ve öğretmenlere yardımcı olmak için geldi. Tayfun, arkadaşı için çok üzülmüştü. O günden sonra, müdür bey çocukların kolektif oyunlar oynamaları için belli kurallar çerçevesinde güzel oyunlar oynamalarını teşvik edecek konuşmalar yaptı. Koşturmadan da güzel oyunlar oynayabileceklerini hatırlattı. Bu olay, Tayfun'un arkadaşlarına daha çok yardım etmeye ba...
Yorum Gönder
Read more »

KAVRAMSAL ÖYKÜLER

Mesime (Elif ) Ünalmış
🌼  Sevgi🌼 Dilek, henüz 1. sınıfa gidiyordu. Sapsarı saçları ve mavi gözleriyle çok sevimliydi. Dilek, okulun açılmasıyla yeni arkadaşlar edinmiş ve okuluna iyice alışmaya başlamıştı. Yeni şeyler öğrenmek onu heyecanlandırıyordu. Okulu çok seviyordu ve arkadaşlarını da çok değerli buluyordu. Ancak en çok arkadaşı Semra'yı seviyordu. Semra'nın babası öğretmen olduğu için başka bir okula tayin olmuştu ve Semra'dan ayrılmak zorunda kaldı. Dilek bu duruma çok üzülmüştü. Ancak annesi durumu kabul etmesi için Dilek'i karşısına alarak durumu izah etti. Annesi, Dilek'in dilediği zaman Semra'yı arayabileceğini söyledi. Dilek bunun üzerine çok sevindi. O günden sonra bütün dikkatini okula vererek yeni şeyler öğrenmeye devam etti. Aradan geçen zaman içinde arkadaşlarını aramayı da ihmal etmedi. Dilek, yeni arkadaşlar edinmeye ve sınıfında daha aktif olmaya devam etti. Semra'yla da sık sık telefonla konuşarak bağlarını koparmadı. Okulda öğrendiği yeni bilgileri ve ya...
Yorum Gönder
Read more »

Hatay Depreminin İkinci Yıldönümü: Yıkımın ve Umudun İzleri

Mesime (Elif ) Ünalmış
  Hatay'da depremin üzerinden iki yıl geçti. Ancak, bu doğal afetin açtığı yaralar hala sarılmayı bekliyor. Depremzedeler, yaşadıkları acıları ve çaresizlikleri unutamıyor. Onların hikayeleri, bizlere dayanışmanın ve insanlığın önemini hatırlatıyor. Depremde evlerini, sevdiklerini kaybeden insanlar, yeni bir hayat kurma çabası içinde. Bu zorlu süreçte, birbirlerine destek olarak ayakta kalmaya çalışıyorlar. Her şeye rağmen umutlarını yitirmeyen depremzedeler, yarınlara daha güçlü bakma arzusu taşıyor. Depremin getirdiği yıkımın ardından, hayatlarını yeniden inşa etmeye çalışan bu insanların sesine kulak vermek ve onların yaşadığı zorlukları anlamak, hepimiz için bir sorumluluk. Bir daha bu acıların yaşanmaması için, toplum olarak bilinçli ve duyarlı olmalıyız. Bu yıldönümünde, depremzedelerin acılarını ve çaresizliklerini unutmamak için bir kez daha hatırlatmak istiyoruz: Yaşananlardan ders çıkararak, gelecekte daha sağlam adımlar atmalıyız. Bu süreçte en önemli şey, dayanışma v...
Yorum Gönder
Read more »