GİZEMLİ SATIRLAR

  Bölüm 1 .  Zamanın Ardına Dönüş “ Zaman sadece geçmez… bazen bir kadının kalbinde yeniden doğar.” Seattle’ın sabahları gri olur. Gökyüzü kararsız, sokaklar sessiz. Sis, kentin üzerinde nazik bir ağırlık gibi salınırken, Mira penceresinden dışarıyı izliyordu. Dört yıl önce Türkiye’den ayrıldığında, bu kadar uzun süreceğini düşünmemişti özlemin. Amerika’da geçirdiği her yıl ona, yeni bir bilimsel keşfin yanında yeni bir yalnızlık da öğretmişti. Valizini açarken elleri duraksadı. En üstte, annesinin koyduğu küçük bir mektup vardı. Sararmış, çay kokan, mürekkebi biraz dağılmış. "Unutma kızım, senin içindeki ışık, dışarıdaki karanlıktan daha güçlü." Mira, mektubu göğsüne bastırdı. Işığa değil, inanmaya ihtiyacı vardı. Yeni haftanın deneyine odaklanması gerekiyordu. Washington Üniversitesi'ndeki Zaman Algısı Laboratuvarı, Mira'nın ikinci evi olmuştu. Ama bir evin sıcaklığı olmadan... sadece bir bilincin arayışındaki soğuk duvarlar. Deneyde insan beyninin geçmişi nasıl alg...

  Duyuru   Büyük Duyuru: “Mira ve Zamanın İzinde” Serisi Yarın Başlıyor!  Zamanın peşinden sadece bir saatin ibresi değil; suskun bir toplumun anıları, bir çocuğun gülüşü, rüyaların derinlikleri, doğanın ritmi, melodilerin duygusu ve kelimelerin büyülü dünyası çıkar. Yarın sizi on gün boyunca, her gün yayınlanacak yeni bir bölümle bu çok katmanlı yolculuğa davet ediyorum. Mira’nın bilime ve duygulara dokunan hikâyesi, bu kez okumaktan öte deneyimleyeceğiniz bir serüvene dönüşecek.   İşte sırayla keşfedeceğiniz bölümler:   - 1. Mira ve Zamanın İzinde – Zamanın Eşiğinde     • Mira’nın kendi geçmişine açılan kapı, travmaların zamanla nasıl oynadığını gösteriyor.   - 2. Mira ve Zamanın İzinde – Kırılma Noktası     • Toplumsal dönüşümlerin suskun anlarını bilimsel verilere dönüştüren güçlü bir hesaplaşma.   - 3. Mira ve Zamanın İzinde – Sessizliğin Hafızası     • Bir halkın bastırılmış za...

  Bölüm 20 – Son Bölüm: Dinlenmenin Bilimi Mira’nın yolculuğu sona yaklaşıyordu. Bu serüven, mikroskobun altındaki dünyadan çok daha fazlasını keşfetmesini sağlamıştı. Bilimin sesi kadar, kendi kalbinin fısıltılarını da duymaya başlamıştı. Her deney, her düşünce, her bağ — onu büyütmüştü. Artık gözleri sadece keşfe değil, durmaya da açıldı. Okul yılı bitmişti. Mira’nın zihni dolu, ama bedeninde yorgunluğun ince bir titreşimi vardı. Annesi bir sabah onu usulca uyandırdı: “Hadi kızım, biraz dinlenme zamanı.” Mira şaşırdı. Bavulları hazırlamışlardı. Babası gülümsüyordu, kardeşi heyecanla güneş gözlüklerini takmıştı. Ailece sahil kasabasına doğru yola çıktılar. Bilimin yoğun temposundan uzak, doğanın ritmine doğru bir adım. Kumların arasında yürürken Mira hafifliği hissetti. Gözlerinin içi rahatlamanın serinliğiyle parlıyordu. Geceleri dalga sesleriyle uyuyordu; sabahları kahkahaların sıcaklığıyla uyanıyordu. Tatil onun için bir boşluk değil, bir onarım süreciydi. Bilimin öğrettiği gib...

  Mira ve Mikroskobun Altındaki Dünya   Bölüm 19: Yön Seçmek – Bilimle Kurulmuş Bir Hayalin Eşiğinde Okul koridorlarının duvarlarında koca koca afişler asılıydı: “Hedefin Ne? Hangi Liseyi Seçiyorsun?” Mira geçerken afişlere bakmadı. Sınıfa yürürken parmaklarını defterine vuruyordu. Aklında başka bir şey vardı: _“Ben nereden yürüyeceğim?” O hafta okulda bir kariyer danışmanı gelmişti. Her öğrenci kendi hedefini yazacaktı. Kimisi doktor olmak istiyordu, kimisi mühendis. Birkaç kişi oyunculuğu seçmişti. Mira kâğıda şöyle yazdı:  “Bilimle anlatan bir yol çizmek istiyorum. Belki biyoloji öğretmeni. Belki bilim yazarı. Belki çocuklara mikroskobun içindeki hikâyeleri anlatan biri…” Danışman, Mira’ya baktı.   “Bu kadar yaratıcı düşünebilmen güzel. Ama tek bir şey soracağım: Hedefin hem kalbinde hem planında olsun. Duygun kadar adımın da olsun.” Akşam ailece yemek yiyorlardı. Babası gazeteyi katladı. “Lise tercihleri yaklaşıyor. Mühendislik tabanlı bir liseyi düşüne...

  Mira ve Mikroskobun Altındaki Dünya   Bölüm 18: Bilimi Anlatmak – İlk Işık, İlk Söz, İlk Cesaret Sınıfta bir koşuşturma vardı. Panolar hazırlanıyor, masalara renkli deney düzenekleri konuyordu. Bugün “Bilim Günü”ydü ve Mira gönüllü olmuştu: küçük sınıflara basit bir deney gösterecek, anlatacaktı. Ama Mira sabah uyanırken içinde bir şeyin titrediğini hissetmişti. “Ya yanlış anlatırsam?” Ya saçma görünürsem?”  “Ben daha kendimi zor anlatıyorum...” Ama sonra dolabının içindeki mikroskobuna baktı. Yanında defteri, içinde aylarca yazılmış notlar. “Ben artık sadece izlemiyorum. Görüyorum. Ve… söyleyebilirim.” Hazırlıklar sırasında öğretmeni yanına geldi. “Mira, ne anlatmayı planlıyorsun?” “Nefes deneyini. Balonla akciğer modeli. Ama anlatırken sinirlenirlerse… ya sıkılırlarsa?” Öğretmeni eğildi: “Bilimi anlatmak, sadece bilgiyle değil kalple olur. Sen ne hissettiysen, onu anlat. Gözünle değil, iç sesinle göster. Merak, bulaşıcıdır.” O cümle Mira’nın kalbinde yankılandı. ...

  Mira ve Mikroskobun Altındaki Dünya   Bölüm 17: Başka Türlü Bakmak – Farklılık, Empati ve Bilimle Kurulan Köprüler Bilim kulübüne yeni bir öğrenci katılmıştı. Adı Ömer’di. Sessizdi. Göz teması pek kurmazdı. Kulaklığını çıkarmazdı ve dersten önce defterini uzun süre çantasından çıkarmadan beklerdi. Bazıları onun tuhaf olduğunu fısıldıyor, bazıları görmezden geliyordu. Mira ise merak ediyordu. Bir gün, öğretmenleri onları grup çalışmasına eşleştirdi. Konu: “Duyular ve Bilim: Algılar Nasıl Farklılaşır?” Mira önce tereddüt etti. Ama sonra içinden bir ses, “Gözlemci olmak başka, önyargısız olmak bambaşka,” dedi. Çalışmaya başladıklarında Ömer hâlâ konuşmamıştı. Mira konuyu anlatmaya çalıştı: “Biz beş duyudan bahsedeceğiz ama aynı zamanda algı bozuklukları, duyusal hassasiyet gibi şeylere de… İstersen ben… not alayım mı?” Ömer başını hafifçe salladı. Sonra yavaşça defterinden bir çizim çıkardı: İnsan vücudu ve çevresel uyaranlarla dolu, renkli bir şema. Çizimde duyu organları...

  Mira ve Mikroskobun Altındaki Düny Bölüm 16: Sosyal Dolaşım – Arkadaşlıklar, Bağlar ve Bağışıklık Bahçede oturuyordu Mira. Teneffüs kalabalığı etrafında vızıldıyordu ama onun etrafında tuhaf bir boşluk vardı. Eskiden yanına koşa koşa gelen Derin bugün başka bir grupla gülüyordu. Mira uzaktan onları izledi. Ellerinde aynı defterler, ağızlarında aynı şakalar vardı ama bir şey eksikti: Mira. İçinden gelen tek cümle: “Bir bağ, kopmadan önce sessizleşiyor galiba.” Bilim dersinde öğretmen bağışıklık sisteminden bahsediyordu.   “Beden kendine ait olanla olmayanı tanır. Bu tanım sürecinde hata yaparsa, ya kendine saldırır ya tehlikeyi fark edemez.” Ali elini kaldırdı: “Yani vücut ‘bizden’ olanı tanımak zorunda mı?” “Evet,” dedi öğretmen. “Bağışıklık sistemi aslında bir tür ‘biz’ duygusuyla çalışır. Dışarıdan geleni anlamak için önce içindekini tanımalıdır.” Mira kaşlarını çatmıştı. Sadece vücut değil, kalpler de böyle çalışıyor olabilir miydi? O gün kantinde yalnız oturdu. Bir ...

  Mira ve Mikroskobun Altındaki Dünya  Bölüm 15:  Vücudum Benimle Konuşuyor – Hormonlar, Değişim ve Sessiz Dönüşüm Mira o sabah okul formasıyla aynanın karşısına geçtiğinde bir kıpırdanma hissetti içinde. Gömleğin düğmeleri eskisi gibi kapanmıyor gibiydi. Belki bir numara büyümüştü, ya da... belki sadece içi daralıyordu. Gözleri bir an göğsüne takıldı. “Büyüyor muyum?” diye fısıldadı. Hafif bir karın ağrısı vardı. Uykusuzdu. Ve sabahın o sessiz saatinde, dünyayla değil, kendi bedeniyle çatışıyordu sanki. Kahvaltı masasında Can her zamanki gibi neşeliydi. “Benim sivilcem var mı?” dedi yumurtasına bakarak. Mira gözlerini devirdi. Ama içinden “Benimkiler niye bu kadar çok çıkıyor?” sorusu döndü. Annesi masaya ekmek bırakırken Mira’nın yüzüne baktı. “Biraz solgunsun. Regl yaklaşıyor olabilir mi?” Mira yüzünü buruşturdu. Babası su içerken hafifçe boğazını temizledi. “Of... bunu burada konuşmayalım mı?” Annesi omuz silkti: “Büyüyen bir beden sır değil. Ayıplanacak değil.” O cüm...

  14. Bölüm Mira ve Mikroskobun Altındaki Dünya  Bölüm 14: Ben Kimim? – Kimlik, Bilim ve Aynalar Aynanın karşısında duruyordu Mira. Sabah güneşi perdenin ardından ince bir çizgi gibi yüzüne düşmüş, burnunun ucundan yanağına süzülüyordu. Dikkatlice saçlarını ayırdı, alnına baktı, gözlerinin altına, çenesine… Sanki daha önce defalarca baktığı ama ilk kez _gördüğü_ bir yansımayla karşı karşıyaydı. “Ben… kimim?” diye fısıldadı. Bunu sorarken tuhaf bir şey hissetti: sanki cümle yalnızca sözcüklerden değil, içindeki bir titreşimden oluşuyordu. Kahvaltıda masa yine kalabalıktı ama Mira sessizdi. Can sabah sabah espriler yapıyor, babası her zamanki gibi gazeteye göz atıyor, annesi krep pişirirken bir yandan ocağa kahve koyuyordu. “Mira, bugün çok sessizsin,” dedi annesi. “Yorgunum biraz,” dedi kısaca. Ama aslında içi konuşuyordu: Benimle mi konuşuyorsunuz, yoksa her günkü Mira’yla mı? Okulda o gün rehber öğretmen sınıfa bir etkinlik önerdi: “Benlik Haritası” Herkes A3 kağıtlar aldı. M...

  Mira ve Mikroskobun Altındaki Dünya   Bölüm 13: Zamanın İçinden Büyümek Mira o sabah aynaya baktığında bir şeyin değiştiğini fark etti. Önce anlam veremedi. Birkaç saniye kıpırtısız kaldı. Sonra parmaklarını şakağına götürdü ve hafifçe bir saç telini çekip aldı. Ucunda neredeyse görünmeyen griye çalan bir yansıma... Ya da belki sadece gün ışığıydı. Ama o an Mira’nın içinde bir titreşim başladı. “Ben... değişiyorum.” dedi kendi kendine. Kahvaltıda annesi süt bardağını uzatırken yüzüne biraz daha dikkatli baktı. “Mira, bugün biraz daha... büyük görünüyorsun.” Mira hemen cevap vermedi. “Bana mı öyle geliyor, yoksa boyum mu uzadı?” Can hemen araya girdi: “Bence ayakların! Dün terliğin annemininkinden büyüktü!” Babasının gözleri dolaptan uzanırken hafifçe takıldı: “Zaman sanki bizimle değil, bizim içimizde yürüyor.” Mira sessizce gülümsedi ama içinden bir cümle geçti: "Ya zaman beni içimden değiştiriyorsa?" Bilim okulunda o günün konusu: Hücre bölünmesi ve büyüme. Öğretmen t...

  Mira ve Mikroskobun Altındaki Dünya   Bölüm 12: Koku Bir Hatıradır Mira çekmeceyi açtığında annesinin eski bir kutusu devrildi. İçinden dantel işlemeli, solgun mor bir fular düştü yere. Mira eğildi, fuları eline aldı. Kokladı. O an… zaman kırıldı. Bir yaz öğleden sonrası, anneannesinin balkonu… sardunya kokuları, kurabiye tepsisinden yükselen vanilya buharı ve yavaşça esen rüzgârın taşıdığı lavanta sabunu… Birden burnundan giren o soluk, kalbine bir hikâye yazdı. O gün bilim okulunda öğretmenleri şöyle dedi:   “Bugün koku duyusunu inceleyeceğiz. Gözlem konumuz: limbik sistem ve koku hafızası.” Mira'nın gözleri parladı. “Limbik sistem… bu adı daha önce duymuştum! Duyguları yöneten bölgeydi, değil mi?” Öğretmen başını salladı. “Ve evet, koku sinyalleri doğrudan limbik sisteme gider. Bu yüzden bazı kokular anıları, duyguları tetikler. Oysa ses ve görüntü önce beynin başka yerlerine uğrar. Koku ise kestirme bir hat kullanır; bu da onu en güçlü hafıza tetikleyicisi...

  Mira ve Mikroskobun Altındaki Dünya Bölüm 11: Bir Nefeslik Bilim Sabah serinliği, Mira’nın penceresinden içeri hafifçe dokunmuştu. Henüz uyanmamışken bile göğsü ritmik şekilde inip kalkıyordu. Fark etmediği binlerce harekete rağmen, her şey olması gerektiği gibi işliyordu. Can, odasına girip yorganı üstünden çekiştirince gözlerini açtı. “Hadi Mira, geç kalacağız!” “Can… sence nefes almak nasıl bir şey?” dedi Mira esneyerek. “Yani… biz onu alıyor muyuz, o mu bizi buluyor?” Can gülümsedi. “Nefes bir oyun gibi. Başladığında fark etmezsin, ama kesildiğinde her şey yarım kalır.” O gün okulda, spor dersinde küçük bir kargaşa yaşandı. Takım oyunu sırasında Derin bir anda durdu, gözleri büyüdü. Elini göğsüne koyarak yere çömeldi. “Nefes alamıyorum…” dedi kısık bir sesle. Herkes panikledi. Öğretmen hemen yanına koştu, onu sakinleştirmeye çalıştı. Mira da yakındaydı. Derin’in yüzündeki endişeyi görünce içi burkuldu. Olay sonrası sınıfta, öğretmen kısa bir konuşma yaptı: “Panik atak, nefesi...

  Mira ve Mikroskobun Altındaki Dünya  Bölüm 10: Karanlık Olmadan Yıldızlar Görünmezdi O gece elektrikler kesildi. Sokak lambaları söndü, odadaki gece lambası göz kırpmayı bıraktı. Televizyon sustu. Mira yatakta doğruldu ve sessizliği ilk kez bu kadar net duydu. Pencerenin önüne geçtiğinde gökyüzü ona daha yakın gibiydi. Işıl ışıl… parıldayan noktalar sanki göz kırpıyordu. “Anne! Baba! Gelin! Gökyüzü... ilk defa gerçekten karanlık!” diye seslendi. Anne babası pencereden bakınca önce durup nefes aldılar. Bu karanlık, alışılmışın dışında güzeldi. “İnsan ancak karanlıkta yıldızları fark ediyor,” dedi babası yavaşça. Evlerinde küçük bir teleskop vardı. Mira hemen salondan getirdi. Babası terasa taşımalarına yardım etti. Kardeşi Can da peşlerinden geldi. “Baba, bu ne yıldızı?” dedi Mira göğe bakarak. “Muhtemelen Jüpiter’in yakınında olan Venüs,” dedi babası. “Ama emin olabilmek için biraz yakından bakalım.” Mira teleskoba gözünü dayadığında… içi titredi. Gördüğü şey sadece bir geze...

  Mira ve Mikroskobun Altındaki Dünya   Bölüm 8: Kalbin Sesi Sınıf o sabah alışılmadık bir sessizlik içindeydi. Bahçede koşulan mini maraton yeni bitmişti. Herkes biraz terli, biraz yorgundu. Ama Derin’in yüzündeki solgunluk gözden kaçacak gibi değildi. Mira yanına yaklaştı. “İyi misin?” Derin hafifçe başını salladı ama bir anda dizlerinin üzerine çöktü. Öğretmen hemen yetişti. “Derin bir süre nefes alamamış gibi, nabzı zayıf. Hemen hemşire odasına!” Mira'nın kalbi o an öyle hızlı çarptı ki, sanki göğsünden çıkıp koşacak gibiydi. İçinde bastıramadığı bir panik vardı—Derin’in yalnızca hasta olmasından değil, bedenin ne kadar kırılgan ve sessizce mücadele ettiğini fark etmekten… O gün öğleden sonra bilim sınıfında öğretmenleri bir stetoskop getirdi. “Bugün kalbi dinleyeceğiz. Ama sadece sesini değil, ritmini, duygularla değişimini de…” Çocuklar sırayla birbirlerinin kalp atışlarını dinledi. Mira, Ali’nin kalbine dokunduğunda ritmin sabit olduğunu hissetti. Sonra öğretmen on...

  Mira ve Mikroskobun Altındaki Dünya   Bölüm 7: Gözyaşlarının Kristal Haritası O sabah Mira pencereden dışarı bakarken camdaki su damlaları dikkatini çekti. Yağmurun bıraktığı izler, sanki ağlayan bir pencerenin gözyaşlarıydı. “Bir su damlası ne kadar çok şey anlatabilir, değil mi anne?” dedi. Annesi gülümsedi, elinde çay bardağıyla pencereye yaklaştı. “Bazen bir gözyaşı, koca bir cümle eder... Ama hiç duyulmayan cinsten.- O gün bilim okulunda duydukları, Mira’nın kalbine dokunan bir deneyin başlangıcıydı: “Bugünkü konumuz: Gözyaşları. Ve evet, onları mikroskoptan inceleyeceğiz,” dedi öğretmen. “Çünkü her gözyaşı duygularımıza göre farklı şekillerde kristalleşir.” Sınıf bir anda sessizleşti. “Nasıl yani?” dedi Derin. “Sevinçle ağladığında damla farklı mı görünüyor?” Öğretmen başını salladı. “Evet. Tıpkı duygular gibi. Kristal şekilleri, içinde bulunduğumuz hâle göre değişir. Şimdi birlikte bakacağız…” Mira önce gülümsedi. Sonra düşündü: gözyaşını mikroskoba koymak, sanki...

  Mira ve Mikroskobun Altındaki Dünya Altıncı Bölüm: Sessiz Kahramanlar Botanik bahçesi çiçeklerle doluydu. Renkler, kokular, yapraklar ve arı vızıltıları bir arada bir melodi gibi dalgalanıyordu. Bahçede rehber bir görevli vardı—gözlüğünün ardındaki gözleri tıpkı çiçekler gibi sabırlıydı. “Bugün size polen taşımanın gizeminden, arılarla çiçekler arasındaki işbirliğinden bahsedeceğim,” dedi. “Bakın şu lavantanın üzerine konan arıya… Ne mi yapıyor? Çiçeğin polenini başka bir çiçeğe taşıyarak döllenmeyi sağlıyor. Böylece yeni tohumlar oluşuyor. Yani… yaşam çoğalıyor.” Ali kaşlarını çattı. “Ama… arılar iğneleyebilir.” Görevli başını eğdi. “Evet. Kendilerini tehdit altında hissederlerse. Ama çoğu zaman sadece çalışırlar. O kadar naziktirler ki, çiçekler bile onları bekler.” Mira, bahçede bir süre gözünü bir papatyaya konan arıya dikti. O küçük kanatların titreşimi, çiçeğin merkezine uzanışı, sonra yavaşça başka bir çiçeğe uçuşu... Sanki bir mektup taşıyordu. Sözsüz bir anlaşmayla, bir ...

  Mira ve Mikroskobun Altındaki Dünya   Bölüm 5: Görünmeyen Dostlar O sabah sınıfta garip bir sessizlik vardı. Genelde sabahları ilk sözü söyleyen Deniz, bu kez sırasına başını yaslamış, gözlerini kapatmış duruyordu. Mira yaklaşınca onun nefesinin hafifçe hızlandığını fark etti. “Deniz iyi misin?” diye fısıldadı. Deniz gözlerini zorla açtı. “Biraz ateşim var… galiba üşüttüm.” Öğretmen hemen müdahaleyi yapıp velisini çağırdı. Mira, arkadaşının arkasından hüzünle baktı. Sonra kendi kendine şöyle fısıldadı: “Hastalıklar… görünmeyen şeyler ama bizi nasıl da etkiliyor. Bilim dersinde konu bakterilerdi. Öğretmen tahtaya kocaman yazdı: “Bakteriler: Hepsi Kötü Değil!” Mira başta şaşırdı. Bakteri dendiğinde hep hastalıklar, mikroplar aklına gelirdi. Ama öğretmen anlatmaya başladığında işler değişti. “Bazı bakteriler zararlıdır evet, tıpkı şu anda Deniz’i hasta eden gibi. Ama bazıları olmazsa ne yapardık, hiç düşündünüz mü?” “Mesela yoğurt!” dedi öğretmen göz kırparak. “İçindeki ca...

  Mira ve Mikroskobun Altındaki Dünya   Bölüm 4: Hücrenin İçinde Bir Gün Mira o sabah rüyasında bir hücrenin içine düşmüştü. Ama burası sıradan bir yer değildi. Hücrenin içi sanki bir şehir gibiydi. Hücre zarı, sarmal bir duvar gibi etrafı çevreliyor; çekirdek, kubbeli büyük bir kütüphane gibi merkezde duruyordu. Mitokondriler enerji fabrikalarıydı, ribozomlar sessizce çalışan minik ustalardı. Gözlerini açtığında içi heyecanla doluydu. Bu defa mikroskoba değil, kendi düş gücüne sarılacaktı. Öğretmenleri bir ödev vermişti: “Bir hücreyi hayal edin ve onu dilediğiniz gibi betimleyin. İsterseniz çizin, isterseniz yazın." Evde odasına kapanmadan önce annesi başını uzattı. “Yine sessiz misin bugün Mira?” “Hayır,” dedi Mira gülümseyerek. “Ama içimde çok ses var.” Annesi şaşkın ama keyifli bir ifadeyle sordu: “Hangi sesler mesela?” “Bir hücrenin içindeki sesler. Çekirdeğin kalp gibi atışı… Mitokondrilerin fısıltısı… Ribozomların tıkırtısı… Hepsinin dili yok ama bana bir şeyler an...

  Mira ve Mikroskobun Altındaki Dünya   Bölüm 3: Yaprakta Gizli Hayat O sabah rüzgâr pencereyi hafifçe tıklatırken, Mira uyanmakla uyanmamak arasında bir düş gördü: kocaman bir yaprağın üstündeydi, her damarı bir sokak gibiydi, üzerinde yürüdükçe yeşil lambalar yanıp sönüyordu… Uyandığında içi kıpır kıpırdı. Düşü sanki gerçekmiş gibi geldi. Annesi mutfakta kahvaltıyı hazırlarken Mira içeri girdi. “Anne… Sonbahar neden ağaçların renklerini çalıyor?” Annesi gülümsedi. “Sonbahar renkleri çalmaz tatlım, sadece yapraklara vedayı hatırlatır. Tıpkı gözyaşının hüznü değil, sevdiğini gösterdiği gibi.” Okul yolunda Mira’nın gözleri sokaklara dökülmüş sarı yapraklara takıldı. Bir tanesini eğilip aldı ve çantasına koydu. O yaprağın içinde neler olduğunu görmek istedi. Belki de sararmak, sadece gitmek değil, içinde başka bir hayatın başlayışıydı Bilim sınıfında o gün konu “bitki hücreleri”ydi. Öğretmenleri, elinde bir büyüteçle gelmişti: “Bugün sonbaharın bir parçasına bakacağız. Kuru...