Ana içeriğe atla

Mira ve Mikroskobun Altındaki Dünya Bölüm 8: Kalbin Sesi

 


Mira ve Mikroskobun Altındaki Dünya  

Bölüm 8: Kalbin Sesi


Sınıf o sabah alışılmadık bir sessizlik içindeydi. Bahçede koşulan mini maraton yeni bitmişti. Herkes biraz terli, biraz yorgundu. Ama Derin’in yüzündeki solgunluk gözden kaçacak gibi değildi.


Mira yanına yaklaştı. “İyi misin?”


Derin hafifçe başını salladı ama bir anda dizlerinin üzerine çöktü.


Öğretmen hemen yetişti. “Derin bir süre nefes alamamış gibi, nabzı zayıf. Hemen hemşire odasına!”


Mira'nın kalbi o an öyle hızlı çarptı ki, sanki göğsünden çıkıp koşacak gibiydi. İçinde bastıramadığı bir panik vardı—Derin’in yalnızca hasta olmasından değil, bedenin ne kadar kırılgan ve sessizce mücadele ettiğini fark etmekten…


O gün öğleden sonra bilim sınıfında öğretmenleri bir stetoskop getirdi.


“Bugün kalbi dinleyeceğiz. Ama sadece sesini değil, ritmini, duygularla değişimini de…”


Çocuklar sırayla birbirlerinin kalp atışlarını dinledi. Mira, Ali’nin kalbine dokunduğunda ritmin sabit olduğunu hissetti. Sonra öğretmen ona kendi kalbini dinlemesini önerdi. Mira kulaklıkları taktı, stetoskopu göğsüne yerleştirdi. İçeride küçük bir davulcu vardı sanki.


Tak, tuk. Tak, tuk. Tak… tuk…


Ama sonra kalbinde bir anlık hızlı çarpıntı hissetti. Gözlerini kapadı—Derin’i yerde, sessizce yatan hali gözünün önüne geldi. Kalp ritmi değişti. Tak-tak-tak-tak…


Ders sonunda öğretmen tahtaya büyük harflerle yazdı:  

“Kalbin atışı, vücudun şarkısıdır. Duygularla tempo değiştirir.”


“Stres, heyecan, korku, sevgi… hepsi kalbi farklı çaldırır. Bu yüzden kalp sadece bir kas değildir—o, bedenimizin bestecisidir.”


O gece Mira, Derin’i aradı. “İyisin değil mi?”


Derin gülümsedi: “Evet. Nabzım zayıflamış. Ama şimdi daha iyiyim.”


“Kalbinin sesini hiç duydun mu?” dedi Mira.


“Nasıl yani?”


“Stetoskopla değil. İçinden gelen sesi. Mesela birine kırıldığında ritmin değişiyor mu hiç? Ya da çok heyecanlandığında... sanki kalbinin konuştuğunu hissettin mi?”


Derin durdu. “Sanırım bu hafta ilk defa hissettim.”


Sabah Mira annesiyle yürürken duraksadı.


“Anne, kalbimiz bizi koruyor ama hiç konuşmuyor. Neden?”


Annesi düşündü. “Belki de konuşmaz; çünkü sürekli çalar. Her attığında ‘buradayım’ der gibi. Asıl mesele onu duymakta.”


Mira okulda küçük bir proje başlattı: Her öğrenci kalbinin ritmini bir duyguyla eşleştirdi. Kimisi heyecanla, kimisi korkuyla, kimisi huzurla... Bazı çocuklar ritimlerini çaldı; kimisi def çaldı, kimisi kalemlerle masaya vurdu. Derin ise, bir not defterinin kapağını yavaşça kapayıp açarak ritmini anlattı.


“Benim kalbim… sessizce yeniden başlıyor.”


 Mira’nın Bilim Günlüğü


 Kalp, dakikada yaklaşık 60-100 kez atar.  


 Heyecan ya da korku anında sempatik sinir sistemi kalp atım hızını artırır.  


 Derin nefes almak, gevşeme ve meditasyon kalp ritmini yavaşlatabilir.  


 Kalp yalnızca fizyolojik değil, duygularla senkronize bir organdır.


 Ritmini Yaz, Kalbini Dinle


- Bugün kalbin neyle çarpıyor?  

- Duygularına ritim verseydin nasıl bir şarkı olurdu?  

- Hangi anlarda kalbinin hızlandığını fark ediyorsun?  

- Kalbini anlatan bir kelime seç, neden o?

18.072025

Mesime Elif Ünalmış 



Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

YARDIMLAŞMA

               YARDIMLAŞMA ⭐ Tayfun, diğer arkadaşlarıyla teneffüse çıkmış, okul bahçesinde oynuyordu. Etrafında durmaksızın koşturan çocuklara bakıyordu. Tayfun, sakin bir çocuk olduğundan genelde bir köşede oturup arkadaşlarını izliyordu. Tayfun, peşinde koşturan sınıf arkadaşının düştüğünü görünce yerinden fırlayarak yardıma koştu. Gökhan fena düşmüştü ve acı içinde kıvranıyordu. Hemen ardından nöbetçi öğretmen yetişti ve Gökhan'ın yardımına koştu. Öğretmen ambulansı çağırarak Gökhan'ın hastaneye gitmesini sağladı. Ambulansın gelmesini beklerken, komşulardan biri olan Tayfun'un annesi, Gökhan'a ve öğretmenlere yardımcı olmak için geldi. Tayfun, arkadaşı için çok üzülmüştü. O günden sonra, müdür bey çocukların kolektif oyunlar oynamaları için belli kurallar çerçevesinde güzel oyunlar oynamalarını teşvik edecek konuşmalar yaptı. Koşturmadan da güzel oyunlar oynayabileceklerini hatırlattı. Bu olay, Tayfun'un arkadaşlarına daha çok yardım etmeye ba...

KAVRAMSAL ÖYKÜLER

🌼  Sevgi🌼 Dilek, henüz 1. sınıfa gidiyordu. Sapsarı saçları ve mavi gözleriyle çok sevimliydi. Dilek, okulun açılmasıyla yeni arkadaşlar edinmiş ve okuluna iyice alışmaya başlamıştı. Yeni şeyler öğrenmek onu heyecanlandırıyordu. Okulu çok seviyordu ve arkadaşlarını da çok değerli buluyordu. Ancak en çok arkadaşı Semra'yı seviyordu. Semra'nın babası öğretmen olduğu için başka bir okula tayin olmuştu ve Semra'dan ayrılmak zorunda kaldı. Dilek bu duruma çok üzülmüştü. Ancak annesi durumu kabul etmesi için Dilek'i karşısına alarak durumu izah etti. Annesi, Dilek'in dilediği zaman Semra'yı arayabileceğini söyledi. Dilek bunun üzerine çok sevindi. O günden sonra bütün dikkatini okula vererek yeni şeyler öğrenmeye devam etti. Aradan geçen zaman içinde arkadaşlarını aramayı da ihmal etmedi. Dilek, yeni arkadaşlar edinmeye ve sınıfında daha aktif olmaya devam etti. Semra'yla da sık sık telefonla konuşarak bağlarını koparmadı. Okulda öğrendiği yeni bilgileri ve ya...

Hatay Depreminin İkinci Yıldönümü: Yıkımın ve Umudun İzleri

  Hatay'da depremin üzerinden iki yıl geçti. Ancak, bu doğal afetin açtığı yaralar hala sarılmayı bekliyor. Depremzedeler, yaşadıkları acıları ve çaresizlikleri unutamıyor. Onların hikayeleri, bizlere dayanışmanın ve insanlığın önemini hatırlatıyor. Depremde evlerini, sevdiklerini kaybeden insanlar, yeni bir hayat kurma çabası içinde. Bu zorlu süreçte, birbirlerine destek olarak ayakta kalmaya çalışıyorlar. Her şeye rağmen umutlarını yitirmeyen depremzedeler, yarınlara daha güçlü bakma arzusu taşıyor. Depremin getirdiği yıkımın ardından, hayatlarını yeniden inşa etmeye çalışan bu insanların sesine kulak vermek ve onların yaşadığı zorlukları anlamak, hepimiz için bir sorumluluk. Bir daha bu acıların yaşanmaması için, toplum olarak bilinçli ve duyarlı olmalıyız. Bu yıldönümünde, depremzedelerin acılarını ve çaresizliklerini unutmamak için bir kez daha hatırlatmak istiyoruz: Yaşananlardan ders çıkararak, gelecekte daha sağlam adımlar atmalıyız. Bu süreçte en önemli şey, dayanışma v...